مضراب در سازهای گوناگون
انگشتانه(مضراب) سازها
انگشتانه یک وسیله صاف و کوچک است که به منظور به صدا در آوردن سیمهای آلات موسیقی استفاده میشود!
به عنوان مثال برای گیتار و آلات موسیقی مشابه آن، انگشتانه یک ابزار جداست که در دست دیگر نوازنده قرار میگیرد
در چنگ، انگشتانه متصل به خرک دستگاه است.
گرفتن انگشتانه با دست:
گیتار و آلات موسیقی مشابه
انگشتانه برای گیتار الکتریک، گیتار آکوستیک، گیتار باس و ماندولین معمولاً باریک، بشکل یک مثلث متساوی الساقین ساخته شده از پلاستیک، نایلون با گوشه های گرد شده، تیزترین گوشه قسمتی ست که برای ضربه زدن به سیم استفاده میشود.
انگشتانه همچنین با نام مضراب خوانده میشود! (یا مضراب صاف برای متمایز شدن از انگشتانه)
اندازه، شکل و عرض کاملاً چشمگیر است. اشیاء نازک مثل سکه های کوچک، گیره مخصوص نان، یا سی دی های شکسته و کارتهای اعتباری میتوانند جایگزین انگشتانه شوند.
نوازندگان بانجو(نوعی تار) و گیتار ممکن است از انگشتری پوشیده شده با فلز و پلاستیک استفاده کنند و همچنین نوازنده بانجو بلوگراس اغلب از انگشتانه که نوک انگشت نگه داشته میشود، استفاده میکنند.
انگشتانه گیتار از مواد مختلف ساخته شده است، شامل: سلولوئید، فلز، و به ندرت مواد نا متعارفی مثل لاک لاک پشت! اما امروزه ترتکس رایج است.
امروزه نوازنده دیگر آلات موسیقی از انگشتانه پلاستیکی، چوبی و نمد استفاده میکنند. گیتاریست راک، سبک بلوز، جاز و انواع بلوگراس تمایل به استفاده از انگشتانه دارند، تا حدی به علت استفاده از سیمهای فولادین و محکم باید از ناخن را سریع روی سیم جابه جا کنند و انگشتانه را برای ایجاد صدای خشن و تمرکز بیشتر مورد استفاده قرار میدهند !
بسیاری از گیتاریستها همچنین انگشتانه را بکار میبرند و همزمان انگشتان دست راست را نگه میدارند که نتیجه بهره بردن از هر دو تکنیک است. این تکنیک “Hybird Picking” خوانده می شود.
آلات موسیقی غیر غربی
انگشتانه در سازی بنام بیوا (ژاپنی) و سامیسن کمی بزرگ به نظر میرسد. انگشتانه هایی که در عود عربی کاربرد دارند بلند تر و نازک تر هستند که جانشین پر عقاب می شوند که در قدیم استفاده می شده است. انگشتانه همچنین در سازهای چینی کاربرد دارد، در سازهایی مثل سانکسیام که از جنس شاخ حیوان بوده اما امروزه از جنس پلاستیک است.
انگشتانه چنگ
در چنگ برای هر سیم جداگانه یک انگشتانه استفاده میشود. این انگشتانه ها بیار کوچک هستند، اغلب حدود 1.5 سانتی متر طول و 1.5 میلیمتر عرض دارند و نیم میلیمتر ضخامت.
انگشتانه چنگ به آرامی نازک میشود و باریکترین قسمت، آن قسمتی است که به سیم ضربه می زند.
سطح بالایی انگشتانه صاف و افقی است و در زبانه خرک ساز نگه داشته میشود که به آن اجازه می دهد تا ضربه به سیم به آرامی و از بالا به پایین صورت گیرد. در سالهای 1700 و 1800معمولاً انگشتانه ساخته شده از پر محکم و بلند بال پرندگانی چون کلاغ بود. در ایتالیا بعضی سازندگان از جمله بارتولومئو کریستوفوری از پر کرکس استفاده میکردند. بقیه چنگ نوازان ایتالیایی از انگشتانه از جنس پر استفاده می کردند. سازندگان فرانسوی بزرگی چون پاسکال تاسکین، پییو د بوفل از چرم (مثلاً موادی از پوست گاو میش) برای ساخت انگشتانه استفاده می کنند که صدای نرم و دلنوازی را ایجاد میکندو نوازندگان مدرن اغلب از پلاستیک با دوام استفاده می کنند مثل دلرین و سلکن. این باعث کاهش قابل ملاحظه ای در زمانیست که صرف requilling می شود.
|